Hoewel de SBB een groot aantal Amerikaanse vierassige wagons had overgenomen en deze zich in de praktijk hadden bewezen, werd er bij de aanschaf van nieuwe wagons gekozen voor een drieassige uitvoering. Na verloop van tijd vertoonde de lange wagonbak sterke vervorming en vervorming. De reden hiervoor waren de zeer slechte rij-eigenschappen van de primitieve, veerloze draaistellen. Ondanks dit bleven enkele wagons tot 1941 in gebruik. In 1930 reden er nog treinen tussen Winterthur en Wil die volledig bestonden uit vierassige wagons van dezelfde soort.