Hoewel de SBB een groot aantal Amerikaanse vierassige wagons had overgenomen en deze zich in de praktijk hadden bewezen, koos men bij de aanschaf van nieuwe wagons voor een drieassige uitvoering. Na verloop van tijd vertoonde de lange wagonbak een sterke vervorming en buiging. De oorzaak hiervan waren de zeer slechte rijeigenschappen van de primitieve, zonder veer uitgeruste draaistellen. Ondanks dit feit bleven enkele wagons tot 1941 in gebruik. In 1930 reden er nog treinen tussen Winterthur en Wil die volledig uit vierassige wagons bestonden.